Lang geleden, in een tijd van drukte en stress, zag ik mijzelf in een winkelruit een soort van snelwandelen door het winkelcentrum. Dat was confronterend kan ik je vertellen. Het zag er gehaast en jachtig uit. En zo voelde ik mij ook! Snel nog even dit, snel nog even dat. Misschien herken je het wel!

Ik vond het confronterend maar achteraf ook helpend. Want vanaf dat moment ben ik bewuster gaan lopen. En ook nu nog voel ik het snel als mijn tempo tijdens het lopen te hoog ligt en maan ik mijzelf tot rust. Maar dit gedrag, ging natuurlijk niet alleen over het lopen! Het had een innerlijke oorzaak. En daar heb ik uiteindelijk veel tijd aan moeten besteden tijdens mijn burn-out. Toen ging het over mijn ongepaste zorgen en over verantwoordelijk voelen. Te goed mijn best doen omdat ik me dan pas geliefd voelde en ok. Er volgden maanden van coaching en mijn patronen en behoeften leren kennen. Leren voelen wat er van binnen speelt. Overtuigingen die mij lieten rennen en haasten door het leven.

En zoals dat gaat in het leven , als zich nieuwe uitdagingen aandienen, moet ik wel eens weer luisteren naar mijn innerlijk, mijn innerlijke kind wat opnieuw bang is tekort te schieten of het verkeerd te doen. Dat is een levenslang proces. Maar nu weet ik hoe ik voor haar kan zorgen en voor mijzelf. Zodat ik kan lopen op een tempo wat mijn hart laat lachen! Ik had bij deze processen hulp nodig. Misschien jij ook? Gun jezelf die hulp!

Liefs Ingeborg