We zeggen wel eens: laat het kind in je los!

En dan bedoelen we, doe eens gek, speel eens net als vroeger! Dat kan zo heerlijk zijn. Lang geleden had ik zo’n ervaring op Walibi. Met mijn dochter zaten we in de theekopjesdraaimolen . En het was zo fijn, dat we na ieder rondje heel hard renden om weer vooraan te staan voor een volgend rondje. Het was heerlijk lachen gieren brullen en ook een beetje schaamte. Gek eigenlijk he.

Maar dat kind in ons kan veel meer laten horen dan plezier zoals vroeger. Het kan ook pijn hebben opgeslagen en verdriet. Zou je dat ook durven horen? Wat heb jij opgeslagen diep van binnen aan negatieve opmerkingen? Of aan strenge blikken of aan nare onrechtvaardige ervaringen? Vaak merk je zulke herinneringen op, als ze opnieuw getriggerd worden in het hier en nu. Je reageert bv buiten proporties met angst boosheid of verdriet in het hier en nu. Dat is een teken dat jouw innerlijke kind nog zorg nodig heeft. Hoe je dat doet? Hoor en zie wat ze wil zeggen en zorg voor jouw innerlijke kind zoals je had gewild dat je vader of moeder het had gedaan. Geef jouw kind een plek in je hart. Een thuis. Waar ook de Vader al is. Die kan troosten zoals een moeder troost. Koester jouw innerlijke kind! Misschien vandaag een mooie dag om eens te luisteren naar hem of haar?

Meer erover leren of horen? Gun jezelf een coach ! Of lees het boek van Lize Roest (@jebentgoudwaard): verlangen naar thuis. Waarin ze het verhaal van Jozef vertelt en je meeneemt om een veilige plek te vinden bij jezelf en bij God.

Liefs Ingeborg